ارائه الگوی معماری مسکن در بافتهای فرسوده شهری (مطالعه موردی محله سیروس تهران)

امروزه رشد سریع شهرنشینی از یک سو و محدودیت ظرفیت¬های تولیدی از سوی دیگر عامل بروز مشکلات عدیده¬ای در کشور شده است.. یکی از مهمترین معضلات شهر های کشور ما و عل الخصوص تهران مسئله وجود هزاران هکتار بافت فرسوده با وضعیت زیستی نامناسب و امکانات و خدمات شهر ی بسیار پایین است که علاوه بر تاثیر منفی بر سیمای کلی شهر ها پیامد های اجتماعی ، اقتصادی و امنیتی نگران کننده ای در پی خواهد داشت.کمبود زمین مناسب برای ساخت و ساز در مقابل رشد سریع جمعیت و به دنبال آن روند افزاینده¬ی تقاضا برای مسکن، موجب گسترش ساخت و سازهای نامناسب در شهرها شده است. شرایط فیزیکی و کالبدی نامطلوب، کمبود خدمات زیربنایی، محیط زیست آلوده و غیربهداشتی، فقدان آسایش و امنیت از ویژگی¬ مشترک بافتهای فرسوده شهری است. به علاوه تراکم بالای جمعیت، سطح پایین آموزش، درصد بالای بی¬سوادی، بی¬کاری و ناهنجاری¬های روانی به پیچیدگی و ناپایداری هر چه بیشتر شرایط می¬افزاید. از این رو این تحقیق با تمرکز بر محله سیروس تهران به عنوان یکی از نقاط دارای قدمت تاریخی و مشکلات فراوان در این خصوص سعی در ارائه ¬اصول و راهکارهای طراحی معماری در حوزه¬ی مسکن مناسب جهت کاهش معضلات این منطقه و بافتهای مشابه و در نهایت اصول به دست آمده الگوی معماری در طراحی دوباره در چنین بافتهایی با توجه به توان¬های محیطی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی قرار گیرد. لازم به ذکر است در همین زمینه برنامه راهبردی متناسب با تشکیل ماتریس سوات تهیه و برنامه جامعی برای پیشبرد همه جانبه طرح و سنجش گام به گام پیشرفت ارائه گردیده است.